© 2025 ყველა უფლება დაცულია
სამშობლოდან შორს მყოფ მოგზაურზე მღეროდნენ, მის სიყვარულზე რომელიც სახლში დატოვა, ახალდაბადებულ ვაჟზე და უსასრულო უკიდეგანო მოლოდინზე, სევდიანი იყო, გულშიჩამწვდომი, ვინ იცის იქნებ ამ სიმღერას ასწლეულებისთვისაც კი გაეძლო...
ისეთი გრძნობა მქონდა თითქოს უწონადობაში ვლივლივებდი, ოდნავ შემაღლებულ ფერდობზე ვიდექი, თეთრ თხელ კაბას თბილი ნიავი მიფრიალებდა და წიწვების სურნელი მოქონდა ჩემამდე, იქვე სულ ახლოს, მზის სხივებით გაბრწყინებული პატარა ლამაზი ტბა მოჩანდა, ტბის შუაგულში ეულად ტივტივებდა წითლად შეღებილი ცარიელი ნავი...
ყოველთვის მაინტერესებდა რას გრძნობდნენ უცილობელი სიკვდილის წინ, აი მაშინ როცა სიკვდილი მოულოდნელად არ მოდის, როცა თუნდაც რამდენიმე წუთი გაქვს იმისთვის რომ იფიქრო სანამ სამუდამოდ დახუჭავდე თვალებს, თავიდან იბრძვი, სიცოცხლის თითოეულ წამს, ჰაერის ყოველ ყლუპს ებღაუჭები, შემდეგ ნებდები...
- იყო და არა იყო რა, არც თუ ისე უხსოვარ დროში ცხოვრობდა ერთი წითურთმიანი გოგო რომელიც სიგიჟემდე იყო შეყვარებული ლეგენდების მოყვარულ სიმპათიური ბიჭზე და რომელიც ღმერთმა განსაკუთრებული საჩუქრით, ახალი ათვლის წერტილით დაასაჩუქრა...
სანამ დავიწყებდე ერთ რჩევას მოგცემთ, თქვენ კი კარგად დაიმახსოვრეთ! შეიძლება რამეს ვერ ხედავდეთ, მაგრამ არსებობდეს. შეიძლება თქვენ რამის არ გჯეროდეთ, მაგრამ გეშინოდეთ. თუ ერთხელ მაინც გაივლებთ თავში რაიმე არარეალურს, არარსებულს, არ დაიჯეროთ ამ გაელვების არარსებობა, დამიჯერეთ ის სადღაც მაინც დაიბადა, გაჩნდა და არსებობა დაიწყო,,
თვალს ვერ აშორებდა ძლიერ მკერდს რომელიც ჩახსნილი პერანგიდან მოუჩანდა, დაძარღვული მკლავები, გამოკვეთილი ყბები, ვნებიანი ტუჩები... თვითონაც ვერ მიხვდა როდის გაჩერდა მისი მზერა შარვლის სათავესთან და როდის ჩამოუყვა ქვემოთ...
- მომიყვები მამაჩემზე? -თვალდახუჭული იჯდა, სითბოთი და მონატრებით ჰქონდა სავსე ხმა. - მოგიყვები, ყველაფერს მოგიყვები, -მეც დავხუჭე თვალები, ჩემი და პაბლოს პირველი შეხვედრა გამახსენდა და ისე ცხადად ვიგრძენი იასამნების სურნელი...