© 2025 ყველა უფლება დაცულია
ნოველაში აღწერილია იმ ქალის განცდები რომელსაც უღალატეს , მისი ემოციები , ფიქრები ,შიშები . თავდაპირველად მას სასოწარკვეთა მოიცავს ,მაგრამ უკანასკნელ ძალებს იკრეფს და იღებს მისთვისვე მოულოდნელ და თამამ გადაწყვეტილებას.
ოთახში- მინებს აორთქლებს ვნება, იშლება ზღვარი ცხადის და სიზმრის, გარშემო მთელი სამყარო ქრება და ორი გულის ფეთქვა-ღა ისმის ყოველი ნერვის დაბოლოებით , კანი შეიგრძნობს ბალიშებს თითის.... დუნდება ყველა კუნთი დროებით და ბრმად მიჰყვება ჩადებულ ინსტინქტს
არ დაუნახავს მაგრამ იგრძნო როგორ გაეღიმა ბიჭს, თვითონაც ღიმილმა გაუნათა სახე, ხელები წელზე მოხვია, თავი მხარზე დაადო და გაყუჩდა, იცოდა რომ რასაც აკეთებდა არ იყო სწორი, იცოდა რომ ასეთი ურთიერთობა უსიამოვნების მეტს არაფერს მოუტანდა...
მხოლოდ დარდი, დარდის მეტი არაფერი ვიცი. დრო არ არის საჩემო, თუ თუ მე არა ვარ მისთვის? გზაა, მაგრამ მე არა ვარ, არც მიზანი არის. ახლა როგორ გავიქარვო ბინდისფერი დარდი?
ისე მეხვევიან ჩემი დემონები თითქოს მათ ვჭირდები, აღარც ვეომები ისე მეკრობიან გონის შეშფოთებით ჩემი მზრუნველი და ავი დემონები ხელებს გაშლიან და ტანზე ამიკრავენ სხეულ დაშანთული მკრთალი კანკალებით
ვინ შემახსენებს ფერად მთვარეებს ... თარიღებს ... რიცხვებს .... ცაზე ვარსკვლავებს ვინ გამაცნობს? ვიპოვნი ვინმეს? ალბათ ღამეებს დავიბრუნებ უწინდელ ზომას,
რიცხვებს მოაკლდება ერთი ერთი, განა რაა ერთი? ერთი მზეა ალბათ ცაზე. მთვარე? მთვარეც არის ერთი. ერთი გული ცემს ჩემში, ერთიც ბევრია ალბათ. ერთი, რა არის ერთი? ერთი ის არის სადღაც.
ჩვენ სიგარეტსაც ვეწეოდით ისე ლამაზად, რომ მავნე ჩვევა, სულ არ ერქვა იმ წუთას ამას და აივანზე მუდამ გვედგა ქაღალდის ჭიქა, ყვავილებს შორის დამალული საფერფლის ნაცვლად... მე ვწერდი, შენ კი მიმღეროდი ლექსებს სევდიანს და ვიცინოდით მათ სევდაზე ტირილის მსგავსად.
ზურგიდან მისი სიახლოვე და მკლავზე შეხება რომ იგრძნო უხეშად აიქნია ხელი, კიდევ რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა, მერე თვალწინ ყველაფერი დატრიალდა, ფერები ერთმანეთში აირია, აიდღაბნა, შებარბაცდა, ჩაიკეცა და გულაღმა უგონოდ გაიშოტა თეთრ ფუმფულა ხალიჩაზე...
მშრომელი მშობლები ყავს ავეტს, მამა მეწაღეა, დედა ყოველ დილით თბილისის ქუჩებს ალაგებს, იმ ქუჩებს ასე ძალიან რომ გვიყვარს, მეზობლებს უყვართ, მზე და მთვარე ამოსდით მათზე...