© 2025 ყველა უფლება დაცულია
ამბავი იმისა თუ ჩვენი ძვირფასი მერია და უძვირფასესი მერი როგორ ზრუნავენ ჩვენს ფიზიკურ და ( შიგადაშიგ არც თუ ისე მდგრად და ჯანსაღ ) სულიერ მდგომარეობაზე 😁
ცეკვას იწყებენ... ეს ნამდვილი საოცრებაა, ნაზად, ჰაეროვნად, თავისუფლად მოძრაობენ, შირო ზემოდან დაჰყურებს და მასთან მზერით კონტაქტს არ სწყვეტს, ვერაც არ ცდილობს მისთვის თავის არიდებას...
ისიც ფაქტი იყო, რომ ამ ბოლოს ჩემს სარკესაც დავუმეგობრდი და ძველებურად აღარ გავურბოდი. და რა იყო ამაში რთული? მაინც რატომ ვიყავი მუდმვად თავდაცვის რეჟიმზე? რატომ არ ვცვლიდი იმას , რისი შეცვლაც ქვეყნის დანგრევა და ახლიდან აშენება სულაც არ ყოფილა.
მანქანამ ნაცნობ ქუჩაზე აუხვია. სკვერს ჩაუარა გვერდით და ინგას თვალში მოხვდა აცეკვებული ფანტანი. უცებ წამოიწია, მძღოლი შეაჩერა და მზის სათვალე მოიხსნა. არა , თვალი არ ატყუებდა,მისი ვაჟი იდგა მოლბერტზე გაშლილი ტილოს წინ და რაღაცას მხიარულად ხატავდა. ბაჩანა? ბაჩანა და ხატვა? გულწრფელად გაოცდა ქალი.
აუუ ბიჭო რა უაზრო დღეა! რაა რომ ამ წვიმამაც აღარ გადაიღო ჯინაზე, ფული მაინც გვქონდეს რა, დავსხდებოდით სადმე, სამმაგი ბურგერი მშია. წაიბუზღუნა ნიკამ და როცა მეგობრის საპასუხო ბუზღუნი ვერ გაიგონა.
- მოკლედ ასე მოვიქცეთ, -გონებაში უკვე ვიწყებ გეგმის დალაგებას, -ხვალიდანვე ვიწყებთ მომზადებას ოპერაციის შესასრულებლად, სადაც არ უნდა იყოს მოვძებნით და ამოვთხრით, ეგ არის რომ ამ ოპერაციის სახელი ვერ მოვიფიქრე...
ცუდად ხართ ? დახმარება ხომ არ გჭირდებათ ? მკვირცხლად დაუსვა გაკვეთილზე ნონა მასწავლებლის მიერ ნასწავლი შეკითხვები მათემ კაცს - იქ ჯიბეში წამალი მიდევს , თითქმის დაიჩურჩულა კაცმა, ისე რომ თვალები არც კი გაუხელია
იმდენად განსხვავდებოდა გარშემო მყოფთაგან, პირდაღებული შევყურებდი, მაღალი იყო, განიერი მხარბეჭით, გრძელი გაბურდული წვერით, მხრებამდე ჩამოყრილი ხვეული თმით და იდაყვებამდე აკეცილი პერანგით რომლიდანაც ძლიერი დაძარღვული მკლავები უჩანდა...
ვერ დაგეხსნები მწყურიხარ ისე, როგორც მოგზაურს ოაზისები...... ნებას მაძლევ, რომ ჩემით გადავწვა ისედაც სუსტი ჩემი ხიდები? პირობას არღვევ? თითქოს არ მჯერა, მაგრამ რა არის შენთვის პირობა?
ჩემი ხალათი კი პირდაპირ ბაბუამის ბატონ არისტოს ჰქონდა მიფენილი სახეზე არაბი ქალის ჩადრივით. ისევ დანარჩენ ჰიპოკრატეებს გადავხედე, ისხდნენ და თვალებდაჭყეტილები მომჩერებოდნენ. მე კი ანატომიური შიშველი მანეკენივით გაშეშებული ვიდექი. საკუთარი თავი შევათვალიერე და სირცხვილის ცეცხლი წამეკიდა.