© 2025 ყველა უფლება დაცულია
- ტყუილი იქნება მაგი ამბავი ანუშკა, ნუ ტირი ქალო! შვილი თუ მოუკვდა რა ამღერებს იმ საწყალს, - ვანომ გაბრაზებულმა გახედა დათუნას და ხერხი გააჩერა, - უთხარი ბიჭო რო ატყუებ,თორემ ვერ გადამირჩები იცოდე!
იმდენად განსხვავდებოდა გარშემო მყოფთაგან, პირდაღებული შევყურებდი, მაღალი იყო, განიერი მხარბეჭით, გრძელი გაბურდული წვერით, მხრებამდე ჩამოყრილი ხვეული თმით და იდაყვებამდე აკეცილი პერანგით რომლიდანაც ძლიერი დაძარღვული მკლავები უჩანდა...
სამი წლის წინ უცნობი ბებია დამეღუპა. ეს უზარმაზარი სახლი მემკვიდრეობით დამიტოვა. მაგრამ იმ პირობით, რომ აქვე ვიცხოვრებდი. მეც სხვა რა გზა მაქვს?! ვცხოვრობ. უცნაური მეზობლები მყვანან, სულ ასაკიან_ პენსიონერი ხალხი. თავიდან ესეც გამიჭირდა, ახლა კიდეც მომწონს.
იმდენად განსხვავდებოდა გარშემო მყოფთაგან, პირდაღებული შევყურებდი, მაღალი იყო, განიერი მხარბეჭით, გრძელი გაბურდული წვერით, მხრებამდე ჩამოყრილი ხვეული თმით და იდაყვებამდე აკეცილი პერანგით რომლიდანაც ძლიერი დაძარღვული მკლავები უჩანდა...
ის ღამე, თითქმის გავათენე, დილით კი ისევ სამსახურში დავბრუნდი. ნაშუადღევს ეინთან წავედი, მანქანა მის სახლთან შორიახლოს გავაჩერე, ტელეფონი ავიღე, მასთან დასაკავშირებლად, რა დროსაც დავინახე, როგორ გაჩერდა მის კართან მანქანა, საიდანაც ეინი გადმოვიდა და კარი ისე მიაჯახუნა ლამის მოგლიჯა, მანქანა კი სწრაფად მოსწყდა ადგილს. ნეტა რა მოხდა?!
ნელა ავაყოლე თვალი დაკუნთულ ფეხებს, წელზე მოხვეულ მოლურჯო პირსახოცს, მუცლის საოცარ პრესს, და ჩემი დანახვით გაოცებულ, თაფლისფერ თვალებსაც მივადექი. ღმერთკაცი გინახავთ? თუ არ გინახავთ წარმოგიდგენიათ მაინც? აი სწორედ მასეთი ვინმე იყო.
შაბათი დღის მოღრუბლული შუადღე იდგა, სამსახურში წასვლა არ მიწევდა ,ამინდიც უჟმური დაემთხვა და გვიან ავდექი . რადგან საუზმე გამოვტოვე, სადილისთვის საგრძნობლად მომშივდა და გამახსენდა რომ მაცივარში სოფლის ვარია მედო ,გადავწვიტე ეს უღიმღამო დღე ცოტა მაინც შემელამაზებინა
რკინიგზის სადგურზე მივდიოდი და ნერვები დაწყვეტას მქონდა. ჯერ ჩემი ბედი რა ვთქვი და იმ ჩემს დიდ იღბალს ავტომობილის გაფუჭებაც დაემატა. ამიტომ მივდიოდი სადგურზე ბილეთის ყიდვა მინდოდა, რომ თბილისში დავბრუნება მომეხერხებინა. თითქოს წყევლა მქონდა დადებული. ვერც წამომსვლელი ტაქსი ვნახე, ვერც მიკროავტობუსი და ასე ვრჩებოდი შუა ბათუმში, მე და ჩემი ფხუკიანი მანქანა. ისეთი ნერვებმოშლილი ვიყავი,
ლიგის კარის თამაშები ზამთარი მოდის, გრძელდება ღამე. ვეღარც თავს ვირთობ ვარსკვლავთა დათვლით. თქვენ მოასწარით ჭიშკრის დახურვას, თუ რომ მოვედი უკვე აქ დამხვდით?!😂🤔
_ამ საცოდავს რა ჯანდაბა სჭირს?_ ვკითხე მაგდას და ზედ სარკეზე აკრულ ნინას გვერდი ისე ავუარე, როგორც კეთროვანს. _ შეხედე და მიხვდები!_ თვალი ჩამიკრა მაგდამ.