ოთახში შუქი აანთო და შვილის სურათის წინ შედგა. ყველაფერმა თვალწინ ჩაუარა,ომში მიმავალი ირაკლი,ატირებული ნანა პატარა გიოსთან ხელჩაკიდებული, შვილის იმედიანი სიტყვები: დავიბრუნებთ აფხაზეთს და დავბრუნდები!
3.67
4.25
lucien vanserra
მარჯვენა საბურავთან ვიპოვე, მანქანა არც კი შეხებია მაგრამ შიშისგან შოკში იყო ვერ ინძრეოდა, იჯდა ორ უკანა თათზე, მოღვენთილი, გალუმპული, თავჩაქინდრული და წვიმის წვეთები ცრემლებივით ჩამოდიოდა თეთრ-ყავისფერ დაბალბეწვიან სახეზე...
რა უცნაური რამეა სიკვდილი. ისე მოგადგება კარზე,ვერც გაიგებ. ან თუ იგებ და ისიც ნელ-ნელა,მტანჯველია. გათამამებულია ამ ბოლო დროს,ვისაც კი ხელს გამოჰკრავს ყველა მიჰყავს,სირცხვილის გრძნობა აღარ გააჩნია.
3.75
ნუნუ ბარბაქაძე
..სოფელში,ჩვენს სახლში ვიყავი,ჩემს ოთახში შესულს ჩემს საწოლში ვიღაც უცხო დამიხვდა,იწვა და ხარხარებდა.გაგლეჯილი მკერდიდან სისხლი სდიოდა და დაბლა გადმოსული ჩემს ფეხებთან გუბდებოდა. სისხლის გუბე იზრდებოდა,,მაღლდებოდა,ჯერ მუხლებამდე შემომადგა,მერე წელამდე, მკერდამდე,ვიდექი და ვხვდებოდი მალე სისხლში დავიხრჩობოდი.
4.44
ნუნუ ბარბაქაძე
ხელი მოვხვიე და გულზე მივიხუტე,თმაზე ვაკოცე,კოცნით ჩამოვყევი თმას და ყურის დაბლა დიდხანს ვკოცნიდი. ....ქეთი არ შემკრთალა,არც გამქცევია, მატარებელიც არსად იყო.... მხოლოდ საკურას არხევდა ნიავი და ყვავილებს გვაყრიდა თავზე.
4.71
lucien vanserra
სიმშვიდე? როგორი უცხო, სანატრელი და შორეული გახდა ეს სიტყვა ჩემთვის, აი ახლაც როცა ვცდილობ გულითადად და გულწრფელად გავიღიმო ვგრძნობ როგორ იზრდება ის ეკლიანი ბურთი რომელიც რამდენი ხანია ყელში უშნოდ მაქვს გაჩხერილი, არც ზემოთ ამოდის და ვერც ვყლაპავ, უბრალოდ ველოდები როდის გაიზრდება ისე რომ დამახრჩოს, წარმოგიდგენიათ? ვზივარ და ველოდები...
4.33
ეკა მოძმანაშვილი
მთელი 2 საათი ვიტირე მერე ავდექი და მისაღებში ჩავედი ყველაფერი სამგლოვიაროდ იყო მორთული ჯერ ჩემი ძმა მოვიდა ჩემი ნამტირალევი სახე რომ დაინახა ისიც ატირდა და გულზე მიმიხუტა და დამამშვიდა. უცებ ოთახში ვიღაცა ბიჭი შემოვიდა რომელსაც ხელში დედისა და მამის გადიდებული სურათები ეჭირა მე გული კიდევ ერთხელ წამივიდა.
3.36
ნუნუ ბარბაქაძე
ისეთი სასურველი,ისეთი ტკბილი იყო ეს კოცნა...მკერდზე მიეკრო და მხოლოდ ერთს ფიქრობდა,დიდხანს,ძალიან დიდხანს გაგრძელებულიყო ასე. თვალდახუჭულმა,მთლიანად კაცს მინდობილმა ვერც გაიგო,როდის ჩაქრა ოთახში შუქი და როდის აღმოჩნდნენ ერთ საწოლში. ეს იყო ჯერ არგანცდილი ნეტარება,რომელიც ბადებს ბედნიერებას... და ქალმა დილით ბედნიერმა გაიღვიძა!
© 2025 ყველა უფლება დაცულია