***
მოკლე აღწერა
რა უცნაური რამეა სიკვდილი. ისე მოგადგება კარზე,ვერც გაიგებ. ან თუ იგებ და ისიც ნელ-ნელა,მტანჯველია. გათამამებულია ამ ბოლო დროს,ვისაც კი ხელს გამოჰკრავს ყველა მიჰყავს,სირცხვილის გრძნობა აღარ გააჩნია.
5
რა უცნაური რამეა სიკვდილი. ისე მოგადგება კარზე,ვერც გაიგებ. ან თუ იგებ და ისიც ნელ-ნელა,მტანჯველია. გათამამებულია ამ ბოლო დროს,ვისაც კი ხელს გამოჰკრავს ყველა მიჰყავს,სირცხვილის გრძნობა აღარ გააჩნია.
5
3.92
Ra Ve
ადმინინინას + სოფი=💛. „ ეწერა ძალიან დაბლა, ლამის მიწის ზედაპირზე, კუთხეში, თვალისგან მოფარებულ ადგილას. პაწაწინა გაუბედავი ასოებით. შევკრთი, გავშეშდი, გავირინდე. იქვე ჩავჯექი იმ ბავშვური წარწერის გვერდით და ისე, რომ თავადაც ვერ გავიგე როგორ, თვალები ცხელი ცრემლებით ამევსო.
4.6
Ra Ve
ადმინიადამიანებს აქვთ არჩეული პატარა ნიშნები. სულ არაფერი ისეთი, მაგრამ თუ დაუკვირდებით, თუ ეს ადამიანი ამდენად საინტერესოა თქვენთვის, ამ ნიშნებს უთუოდ აღმოაჩენთ. აღმოაჩენთ, მათ მათ სხეულზე, მათი ჩაცმის სტილში, მათ საუბარში, მათი წერის მანერაში, მათ მიმიკაში....
4.75
lucien vanserra
ძველისძველ სამხედრო ქურთუკში გამოწყობილი გრძელთმიანი და გრძელწვერიანი მოხუცი კაცი მოწყალებას ითხოვს, დასიებული თვალები აქვს, ხელები უკანკალებს, გულზე მუყაოს ნაგლეჯი ჰკიდია წარწერით, დამეხმარეთ, შვილი მყავს ავად, ყველა ამ უბნელი იცნობს ამ კაცს, მეც ვიცნობ შვილი ავად არ ჰყავს, ის კი არადა საერთოდ არ ჰყავს...
4.35
Ra Ve
ადმინიგთხოვთ, ნუ მიეყრდნობით კარს" მზრუნველად აცხადებს ნაცნობი ხმა და მაინც ყველა კარზეა აკრული. გულში ვფიქრობ, ვაითუ გაიღოს? მე მეტროსი მეშინია, სანამ ვაგონი ჩამოდგება ლამის ორი მეტრით შორს ვდგავარ რელსებიდან
მამაკაცური ინიციატივისა და ქალური მოლოდინის დიალოგი საწყისი. თვალებს ვხუჭავ, მინდა იგრძნოს რომ ნამდვილი ძალა თავისუფალ ვნებაშია. ნელი, გაწელილი ნაბიჯები... სამყარო ჩერდება. შემდეგ ტკივილიანი ელეგანტურობის გაიელვება და წამიერი, გაუცნობიერებელი ვნების კვალი. მენჯები ერთმანეთს ეხება. მოძრაობა მკვეთრი, ვნებიანი, აგრესიული. თითოეული ნაბიჯი - დამორჩილების მცდელობა. მოძრაობა და ფანტაზია...
4.53
ლილა ნესი
ადმინიისევ წვიმდა... დანანებით დავხედე გაციებულ ყავას, ჩანთიდან ფული ამოვიღე, მაგიდაზე დავდე და წამოვდექი, ქუჩაში გავედი და ცეკვა ცეკვით გავუყევი გზას, ქოლგა არ მქონდა, ისევ წვიმდა, წვიმდა კოკისპირულად, ცა ფეხად ჩამოდიოდა...
4.78
Ra Ve
ადმინიდიდხანს ვფიქრობდი, როგორ მიმეღწია ყინულის მარადისობამდე. ვფიქრობდი, რომ ისინი მე მელოდნენ. მელოდნენ დაუღლელად, წლების მანძილზე. თუმცა არ მიფიქრია, რომ ეს დღე დადგებოდა და მე აქამდე ოდესმე მივაღწევდი. მივაღწევდი და დარჩენას გავბედავდი....
4.72
ლალი კუტალაძე
ცისია ჩამოვიდა სოფელში. ცისია? სასმელისგან დასიებული და ჩაწითლებული თვალები ძლივს გაახილა ბოჩიამ. გაბრუებული გონება ბოლომდე ვერ აცნობიერებდა ნათქვამს, ხოლო დაბუჟებული სხეული ბოლომდე არ ემორჩილებოდა. - უნდა ვნახო, - ტახტიდან წამოდგომა დააპირა. - საით? ფეხზე ვერ დგები. დაბარბაცდა. ისევ ტახტს გადაემხო. ცისია... ცისია...
© 2025 ყველა უფლება დაცულია