© 2025 ყველა უფლება დაცულია
ზურგიდან მისი სიახლოვე და მკლავზე შეხება რომ იგრძნო უხეშად აიქნია ხელი, კიდევ რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა, მერე თვალწინ ყველაფერი დატრიალდა, ფერები ერთმანეთში აირია, აიდღაბნა, შებარბაცდა, ჩაიკეცა და გულაღმა უგონოდ გაიშოტა თეთრ ფუმფულა ხალიჩაზე...
სამშობლოდან შორს მყოფ მოგზაურზე მღეროდნენ, მის სიყვარულზე რომელიც სახლში დატოვა, ახალდაბადებულ ვაჟზე და უსასრულო უკიდეგანო მოლოდინზე, სევდიანი იყო, გულშიჩამწვდომი, ვინ იცის იქნებ ამ სიმღერას ასწლეულებისთვისაც კი გაეძლო...
ისეთი გრძნობა მქონდა თითქოს უწონადობაში ვლივლივებდი, ოდნავ შემაღლებულ ფერდობზე ვიდექი, თეთრ თხელ კაბას თბილი ნიავი მიფრიალებდა და წიწვების სურნელი მოქონდა ჩემამდე, იქვე სულ ახლოს, მზის სხივებით გაბრწყინებული პატარა ლამაზი ტბა მოჩანდა, ტბის შუაგულში ეულად ტივტივებდა წითლად შეღებილი ცარიელი ნავი...
ვუყურებდი მის იდეალურ სახეს, ოდნავ წამოზრდილ გრუზა თმას, ვნებიან ტუჩებს, ზომიერად დაკუნთულ სხეულს, ულამაზეს თითებს და გონებაში უნებურად დათოს ვადარებდი, დათოს რომელსაც უამრავი ფული და შესაძლებლობები გააჩნდა იმისთვის რომ გავებედნიერებინე...
ყოველთვის მაინტერესებდა რას გრძნობდნენ უცილობელი სიკვდილის წინ, აი მაშინ როცა სიკვდილი მოულოდნელად არ მოდის, როცა თუნდაც რამდენიმე წუთი გაქვს იმისთვის რომ იფიქრო სანამ სამუდამოდ დახუჭავდე თვალებს, თავიდან იბრძვი, სიცოცხლის თითოეულ წამს, ჰაერის ყოველ ყლუპს ებღაუჭები, შემდეგ ნებდები...
სად მიდიხარ, მოიცადე, დამშვიდდი, მაისური უნდა გამოგიცვალო, -ბოხი, სასიამოვნოდ მჟღერადი ხმა მომესმა და მერე შეხება ვიგრძენი წელსა და მხრებზე, შევბრუნდი, ჩემს წინ უზარმაზარი, ნიღბიანი ახმახი იდგა და ცდილობდა მაისური გაეხადა...
რასაც შენ ვერ ხედავ... ყორანი : ბავშვობის და მოზარდობის რთული და ბნელი დღეებიდან, უამრავი ტკივილი დამრჩა. როგორც ნაიარევები, თუმცა არც უმათობაა. დამრჩა ასევე უცნაური ფობიები და სიმართლე რომ ვთქვა, გამაოცა იმან , რომ ყოველ ფობიას საკუთარი სახელი რქმევია უკვე. ეს ხომ პირდაპირი მნიშვნელობით იმას ნიშნავს, რომ ჩემამდე ვიღაც სხვასაც აწამებდნენ?!
უცებ რაღაც მოხდა ჩემში,შიგნით.თავი ავწიე და მივახალე -ისედაც ჩემი იქნები თიკო,აი ნახავ თუ არა! არ ვიციჩემი სახე რას ამბობდა,ან ჩემი ხმა რას გამოხატავდა,დავინახე უცებ რომ ჩაყუჩდნენ აკისკისებული გოგონები და გაკვირვებით შემომხედეს. შევბრუნდი და ჩემს გზას გავუყევი დუმდა თიკო,დუმდნენ გოგოები,მე კი გულში დავიფიცე თიკო ჩემი ცოლი გახდება-მეთქი!
ჩემგან ზურგით მდგომმა ცალი ხელით თმის ულამაზესი ხვეულები ერთად მოაგროვა და წინ გადაიყარა რათა უკეთ გამოეჩინა მოშიშვლებული კისერი და მხრები, მეორე ხელის ცერა თითით კი მტანჯველი სინელით გაისწორა მხარზე ჩამოცურებული სარაფანი...
გონებადაკარგულ გოგონას ავხორცი ჟინით სავსე მზერით დახედა და ქამარი შეიხსნა, ნელა, ძალიან ნელა გაუხსნა საკინძე, ისე თითქოს საყვარელ ქალს ეფერებაო, იყო მის მოძრაობაში რაღაც, ძალიან, ძალიან საზარელი და გულისმოკვლელი...