© 2025 ყველა უფლება დაცულია
დავინახე თუ არა სუნთქვა შემეკრა, იმას თუ რა ვიგრძენი მაშინ, მხოლოდ ისინი მიხვდებით ვისაც გაგმართლებიათ და ''ის ერთადერთი'' გადაგყრიათ თქვენი ცხოვრების გზაზე...
უმზეო მხარეში არ ხარობენ ყვავილები. თვალები ვერ ეჩვევიან სილამაზეს და არ ფასობს მშვენიერება. სიხარულად მაძღარი მუცელი მიაჩნიათ და მხოლოდ ჭორები აბედნიერებთ. იქ სადაც სულ წვიმს ტალახი ყოველდღიურობაა და შავი ტანსაცმელი მიღებული ფერის სამოსია.
დაე იქმნას ნათელი! ამბობს მკვეთრი ხმით ის და ხელებს სწრაფად სწევს თავს ზემოთ და ერთმანეთს ურტყამს. გაცისფერებული სფეროები სწრაფად მიემართებიან მისი ხელების კვალდაკვალ. მუქ ლურჯად აალებულნი, თითქოს ელვარებენ, ხან იისფერად, ხან ნარინჯისფრად, ოდნავ მწვანედ, ალისფერად. და ერთმანეთს ჭახანით ასკდებიან. დარბაზი შიშისგან კივის.
თუმცა ამის ბოლოს არაფერს აზრი აღარ აქვს. გრძნობის გამოხატვა ისეთი აუცილებელი რამეა, როგორც ძილი. არა აქვს აზრი როგორია ეს განწყობა. აუცილებლად უნდა გამოხატო. დაიცალო , შემსუბუქდე. რომ არ გაჯობოს, რომ არ მოგერიოს, რომ არ ჩაგითრიოს. საერთოდ ღამე ისეთ ფიქრებს აღვიძებს, რომლებსაც მბრძანებლობა უყვართ
იდგა ოცდაათი თოვლისკაცი. მას არა, არც ქალაქს, არც მდინარეს, ცას უყურებდნენ ცარიელი თვალებით... იდგნენ, როგორც ლეას გაფრენის უტყვი მოწმეები.... ალბათ მარტოობაში გაფრენაც ძნელია... გაისმა მის გონებაში ლეას სიტყვები....
კეთილი იყოს ჩვენი გაცნობა შოპენ, მე შენი სულის მელოდიის უნებლიე ქურდი ვარ! თქვა ჩურჩულით და ოთახში შებრუნდა ისე, რომ აღარ შეუხედია მისთვის, ვისაც მისალმებით დაემშვიდობა.
ვერ დაგივიწყე!" ვჩურჩულებ მე... ის აღარ არის... მოვა დრო , მეც აღარ ვიქნები... მაგრამ მთები ისევ გადაიშლიან გულზე კესანებს და არ დაგივიწყებენ! ესაა ცხოვრება ხარ და აღარ ხარ, მხოლოდ ერთი წამით ელავ, როგორც აგვისტოს ცაზე მოწყვეტილი ვარსკვლავი. მაგრამ ისე კაშკაშებ ,რომ
დილის ძილბურანში ჩამესმა კარის საკეტის ხმა. ტვინმა სწრაფი რეაგირება მოახდინა ამ ხმაზე და ვჭყიტე თვალები. საწოლის თავთან მიგდებული ტელეფონი ხელის ფათურით მოვძებნე. დილის რვის ნახევარი იმ წამს შესრულდა, მე რომ ეკრანი გავანათე.
შუადღე გადასულია, თუმცა სიცხისგან გაბრუებულს ძალიან მეზარება საზოგადოებრივი ტრანსპორტის ლოდინი, ამიტომ ტაქსს ვიძახებ. როდისროდის მოსვლას ახერხებს, სასაცილო პატარა თეთრი ავტომობილი.
სამყაროში უმიზეზოდ არაფერი ხდება, მთავრია გაბედო აზროვნება, გაბედო ხმის ამოღება, გაბედო მოქმედება. მთვარია არ შეგეშინდეს, მთვარია არ შეეგუო, მთვარია გაბრაზდე!