© 2025 ყველა უფლება დაცულია
შოკოლადს გვერდზე ვდებ, პირსახოცს რომელიც სადაცაა შემომეხსნება ვისწორებ, თმას ვიშლი, თავს უკან ვხრი და ამომავალი მზის სხივებს ვუშვერ სახეს, ჩემს თავს ვიჭერ იმაში თუ როგორ მსიამოვნებს ეს ყოველგვარ უხამს ფიქრებს მოკლებული უწყინარი ფლირტი და სულელივით ვიღიმი...
დედა მინავლულ ნაკვერჩხლებზე შეშას აწყობდა, ალი გაუბედავად, უძლურად აპარპალდა, მერე მოძლიერდა და შეშებს მოედო. იმ კაცს თვალს ვერ ვუსწორებდი, მოჯადოებულივით შევყურებდი მოცეკვავე ცეცხლის ენებს.
ლიგური თამაშების საინტერესო ექსპერიმენტი პატარა სიზმრისეული ჩანახატების სახით, რომელსაც მოთამაშეები წერენ ან ერთმანეთზე ან საკუთარ თავზე. ჩათვალეთ უბრალო უწყინარ ხუმრობად.
ზოგჯერ, როცა ადამიანის მიმართ კონკრეტულ გრძნობას განვიცდი, ბრაზს, ინტერესს, სიხარულს, ერთგვარ უინტერესობასაც კი, და ამ ადამიანზე ვფიქრობ, მინდა თუ არა ეს, მას სიზმარში ვნახულობ. ეს სიზმრები უმეტესად უცნაურია თავისი აბსურდული შინაარსით. ე
ერთ დღეს ეზოში ვზივართ მე და ბებია. ბებომ კითხვა არ იცოდა და მე ვუკითხავდი ახალ გაზეთებს. შემოაღო მეზობლის გოგომ, ლალიმ ჭიშკარი, წამოვხტი და სკამის გამოსატანად სახლში შევვარდი. რომ გამოვდიოდი ბებიას ეუბნებოდა, ბავშვი სადმე გაგზავნე საიდუმლო საქმეზე მოვედიო.
წამოხტა თხუთმეტიოდე წლის ბიჭი,მადლობაო ბებომ, კრუსუნით დაჯდა, საიმედოდ მიიდგა გვერდით ჩანთები და გულიანად მიაწყევლა ამ მთავრობას! გვერდით მჯდომმა თავი გადააქნია და ფანჯარაში გაიხედა.
სახეები, სარკეში, ცხოვრების ნელ კადრებად ქცეულიყვნენ. მხოლოდ ერთს, სილამაზე გამოცლილ წვეთს დაეორთქლა სახე ხაზებად... ოთახში მარტოდ მჯდომი სარკეში უამრავ, ერთმანეთის მსგავსსა თუ განსხვავებულ სახეს მიშტერებოდა. მხოლოდ საკუთარზე გადაეწყვიტა - გაბრაზებოდა მინას, სახეს ასე მხოლოდ მას რომ უსერავდა...
დრო იყო, ღრმა ბავშვობაში, გაჭირვების და სხვა ათასი უბედურების ფონზე, რომელიც წყვდიადისფერ ოთხმოცდაათიანებში ხდებოდა, მე არ ვიყავი მეამბოხე და ამ სიტყვაზე არა მსმენოდა რა. ვთამაშობდი ჩემი გატეხილი თოჯინით და სამყაროს მერჩია ის.
- ტყუილი იქნება მაგი ამბავი ანუშკა, ნუ ტირი ქალო! შვილი თუ მოუკვდა რა ამღერებს იმ საწყალს, - ვანომ გაბრაზებულმა გახედა დათუნას და ხერხი გააჩერა, - უთხარი ბიჭო რო ატყუებ,თორემ ვერ გადამირჩები იცოდე!
ჩანთა ერთად ამოვალაგეთ,რად მინდოდა ამდენი რამ რატომ მომიტანეო გამიბრაზდა. - რა ლამაზია! - ხელი სიყვარულით გადაუსვა ვარდისფერ ხალათს,-მერე შემოიცვა- ზუსტად ჩემი ზომაა,თან რა კარგი ფერია.