ჩვენი, ჩემი და ელის ბუნკერში ცხოვრების პერიოდი ოთხ სხვადასხვა ეტაპად შემიძლია დავყო, მოლოდინის ეტაპი, იმედგაცრუების ეტაპი, სასოწარკვეთილების ეტაპი და შეგუების ეტაპი, პირველი ერთი კვირა ჩვენი საკმაოდ ვრცელი და მრავალფეროვანი სამყოფელის შესწავლას დავუთმეთ...
4.84
4.68
Ra Ve
ადმინიჩემი ხალათი კი პირდაპირ ბაბუამის ბატონ არისტოს ჰქონდა მიფენილი სახეზე არაბი ქალის ჩადრივით. ისევ დანარჩენ ჰიპოკრატეებს გადავხედე, ისხდნენ და თვალებდაჭყეტილები მომჩერებოდნენ. მე კი ანატომიური შიშველი მანეკენივით გაშეშებული ვიდექი. საკუთარი თავი შევათვალიერე და სირცხვილის ცეცხლი წამეკიდა.
4.87
Ra Ve
ადმინისასაცილიოა, ერთ დღეს გადაუჭრელი პრობლემები რამდენად უმნიშვნელოები შეიძლება გახდნენ, როცა მართლაც რეალურ სირთულეებს შეეჩეხები ადამიანი. არჩევანი რომ მქონოდა, იმ ძველ ცხოვრებაში დავრჩებოდი და იქიდან ცხვირსაც კი არ გამოვყოფდი, მაგრამ ვაი რომ ჩემი ბედი ჯერ კიდევ არ იყო გარკვეული. მე ოცდაოთხი წლის მეამბოხე და ჯიუტი, ესეც ალბათ გენეტიკური მემკვიდრეობა იყო
4.56
Ra Ve
ადმინიგამარჯობა, ეს ისტორია ცოტა განსხვავებულია, ვინც ჩემს ამბებს კითხულობთ ,კი მიხვდებიდით, რომ რამე კონკრეტულ ჟანრში არ ვწერ. იმას ვწერ, რაც მეხალისება. ამიტომ გეტყვით, რომ ეს ამბავი ფენტეზია, და ვისაც არ გიყვართ მსგავსი თემატიკა უბრალოდ გვერდი აუარეთ, ან თუ მაინც წაიკითხავთ, არ დამიწყოთ მერე რეალური არაა, დრო დავკარგე, ასე და ისე,
4.66
Ra Ve
ადმინიძვირფასო მკითხველებო, ამბავი დაურედაქტირებელია და ბევრი შეცდომაა გრამატიკული. პირველი ვერსიაა ერთ_ერთი პირველი ამბის. ახლა ამის რედაქტირებისთვის არ მცალია. თუ წაიკითხავთ, არ იწუწუნოთ მერე. თუ არადა დაელოდეთ რედაქტირებულ ვერსიას.
4.63
Ra Ve
ადმინისინდისის ქენჯნას, როგორც სჩვეოდა, მალე მოერია. ზოგადად ნაკლებად აღელვებდა უცნობი ადამიანების მისდამი დამოკიდებულებები. დივანში ფეხმორთხმით ჩაჯდა და მობილური აიღო. _საღამო მშვიდობის ნემო, აბა როგორ ხარ? გაგზავნა მესიჯი. ნეტა იცოდე, როგორი ამბავია ჩემ თავს.
4.31
ლილა ნესი
ადმინიცამეტი წლის ვიყავი როცა პირველად დამესიზმრა წარსული, არა ჩემი არამედ ვიღაც ძალიან შორეულის და თან ძალიან ახლობლის, სიზმრები ნელ-ნელა გახშირდა, თითქმის ყოველ ღამე მესიზმრებოდა ვიღაც ულამაზესი გოგონა, ებრაელი მამის და შავკანიანი დედის შვილი...
4.79
Ra Ve
ადმინისანამ თვითმფრინავი აფრინდებოდა ჯერ კიდევ მქონდა რაღაცის გაუგებარი იმედი. ჯერ კიდევ მქონდა მოლოდინი. ჯერ კიდევ ვგრძნობდი მასთან გაბმულ უხილავ ძაფებს. მაგრამ აფრინდა თვითმფრინავი და სულ სათითაოდ ამომწიწკნა გულიდან ჩემში ფესვებივით გადგმული მისი სხეული. ტკივილისგან გულზე ორივე ხელი მივიჭირე.
4.56
Ra Ve
ადმინიაბა გვეყოფა გამბედაობა, თუ მივდივართ? მაგიდასთან სამნი ისხდნენ. სამი განსხვავებული და თავისებურად ლამაზი. ვრჩებით და წაგებული აბარებს! მწვანე თვალები მოწკურა წითურმა. წვრილ_ წვრილი ხვეულები სქლად და აბურდულად ეყარა მხრებზე. სამიდან ყველაზე გაბედული და თავდაჯერებული ჩანდა.
© 2025 ყველა უფლება დაცულია