სინდისის ქენჯნას, როგორც სჩვეოდა, მალე მოერია. ზოგადად ნაკლებად აღელვებდა უცნობი ადამიანების მისდამი დამოკიდებულებები. დივანში ფეხმორთხმით ჩაჯდა და მობილური აიღო. _საღამო მშვიდობის ნემო, აბა როგორ ხარ? გაგზავნა მესიჯი. ნეტა იცოდე, როგორი ამბავია ჩემ თავს.
4.63
4.68
Ra Ve
ადმინიჩემი ხალათი კი პირდაპირ ბაბუამის ბატონ არისტოს ჰქონდა მიფენილი სახეზე არაბი ქალის ჩადრივით. ისევ დანარჩენ ჰიპოკრატეებს გადავხედე, ისხდნენ და თვალებდაჭყეტილები მომჩერებოდნენ. მე კი ანატომიური შიშველი მანეკენივით გაშეშებული ვიდექი. საკუთარი თავი შევათვალიერე და სირცხვილის ცეცხლი წამეკიდა.
4.76
Ra Ve
ადმინიCuervo blanco_ ს სამოთხის მინდვრები. ვდებ მისივე თხოვნით. წაიკითხეთ და გამოხატეთ თქვენი აზრი. ეს არის ამბავი, რომელზეც კარგახანს მსჯელობდა მეოცნებეთა ლიგა, რადგან ამ ამბავს არ ჰყავს დადებითი პერსონაჟი და თან ამასთან საკუთარი ფარული ფიქრების პოვნას და გააზრებას გაიძულებს.
4.63
Ra Ve
ადმინიწლების წინ გამოკეტილ სახლში დაბრუნდნენ. და ისეთი შეგრძნება ჰქონდათ, თითქოს მხოლოდ გუშინ გაიხურეს სახლის კარი. სადაც არ უნდა იცხოვროს ადამიანმა, როგორც არ უნდა მოერგოს და შეეგუოს ახალ ცხოვრებას, ვერასდროს ვერსად იგრძნობს იმ მშობლიურ მყუდროებას , როგორსაც მშობლიური სახლის კედლებში.
4.87
Ra Ve
ადმინისასაცილიოა, ერთ დღეს გადაუჭრელი პრობლემები რამდენად უმნიშვნელოები შეიძლება გახდნენ, როცა მართლაც რეალურ სირთულეებს შეეჩეხები ადამიანი. არჩევანი რომ მქონოდა, იმ ძველ ცხოვრებაში დავრჩებოდი და იქიდან ცხვირსაც კი არ გამოვყოფდი, მაგრამ ვაი რომ ჩემი ბედი ჯერ კიდევ არ იყო გარკვეული. მე ოცდაოთხი წლის მეამბოხე და ჯიუტი, ესეც ალბათ გენეტიკური მემკვიდრეობა იყო
4.56
Ra Ve
ადმინიგამარჯობა, ეს ისტორია ცოტა განსხვავებულია, ვინც ჩემს ამბებს კითხულობთ ,კი მიხვდებიდით, რომ რამე კონკრეტულ ჟანრში არ ვწერ. იმას ვწერ, რაც მეხალისება. ამიტომ გეტყვით, რომ ეს ამბავი ფენტეზია, და ვისაც არ გიყვართ მსგავსი თემატიკა უბრალოდ გვერდი აუარეთ, ან თუ მაინც წაიკითხავთ, არ დამიწყოთ მერე რეალური არაა, დრო დავკარგე, ასე და ისე,
4.53
Ra Ve
ადმინისწრაფად გაეცალა. ოთახი მოათვალიერა და იატაკზე უწესრიგოდ დაყრილი ტანსაცმელი სწრაფად აკრიფა. მისაღებში მიგდებულ ჩანთას ხელი დაავლო და კიბეზე კისრისტეხით დაეშვა. ნაცემივით სტკიოდა სხეული და არაფერი არ ახსოვდა წინა ღამიდან. მაგრამ ფაქტი ერთი იყო და ამ საშინელ ამბავს ვერსად გაექცეოდა აწი.
4.67
Ra Ve
ადმინინაწილი პირველი (სტოკჰოლმის სინდრომი — სიმპათიისა და მიზიდულობის პარადოქსალური რეაქცია, რომელიც მსხვერპლს აგრესორის მიმართ ახასიათებს.) გული მტკიოდა, არ მინდოდა მისი დატოვება, მაგრამ არც დარჩენა იქნებოდა სწორი საქციელი. ჯობდა ახლა მტკენოდა და საკუთარ თავს მოვრეოდი, ვიდრე მისთვის უფლება მიმეცა ნაწილებად დავემსხვრიე.
© 2025 ყველა უფლება დაცულია