შაბათი დღის მოღრუბლული შუადღე იდგა, სამსახურში წასვლა არ მიწევდა ,ამინდიც უჟმური დაემთხვა და გვიან ავდექი . რადგან საუზმე გამოვტოვე, სადილისთვის საგრძნობლად მომშივდა და გამახსენდა რომ მაცივარში სოფლის ვარია მედო ,გადავწვიტე ეს უღიმღამო დღე ცოტა მაინც შემელამაზებინა
2.83
- ტყუილი იქნება მაგი ამბავი ანუშკა, ნუ ტირი ქალო! შვილი თუ მოუკვდა რა ამღერებს იმ საწყალს, - ვანომ გაბრაზებულმა გახედა დათუნას და ხერხი გააჩერა, - უთხარი ბიჭო რო ატყუებ,თორემ ვერ გადამირჩები იცოდე!
არ ვიცი როგორ დაიწყო თქვენი დღე დღეს მაგრამ მე ჩემსას მოგიყვებით, ჩვევად მაქვს დილით საუზმისას თუ არა ჭიქა ყავის დალევის დროს მაინც გადავავლო თვალი სოციალურ ქსელებს, სადაც დღითი დღე მავნებელი ბაქტერიებივით მრავლდებიან ''პოეტები'' ''მგოსნები'' ''მწერლები'' ''ცნობილი საზოგადო მოღვაწები'' და კიდევ ვინ იცის ვინ აღარ...
მარინე ავტომატურად ურევდა კოვზს გასქურაზე შემოდგმულ წვნიანს და მალი -მალ მზერას ფანჯრისკენ აპარებდა ისე , თითქოს თავის თავსაც უმალავდა, რომ სამუშაოდან ქმრის დაბრუნებას ელოდებოდა
დილის ძილბურანში ჩამესმა კარის საკეტის ხმა. ტვინმა სწრაფი რეაგირება მოახდინა ამ ხმაზე და ვჭყიტე თვალები. საწოლის თავთან მიგდებული ტელეფონი ხელის ფათურით მოვძებნე. დილის რვის ნახევარი იმ წამს შესრულდა, მე რომ ეკრანი გავანათე.
შუადღე გადასულია, თუმცა სიცხისგან გაბრუებულს ძალიან მეზარება საზოგადოებრივი ტრანსპორტის ლოდინი, ამიტომ ტაქსს ვიძახებ. როდისროდის მოსვლას ახერხებს, სასაცილო პატარა თეთრი ავტომობილი.
© 2025 ყველა უფლება დაცულია