ჩანაკივლები (ანაკლია)

ავტორი

ზაზა ბულია

შეფასება

3.33

(3)

მოთხრობა

მძაფრსიუჟეტიანი

გაზიარება:

გამოქვეყნების თარიღი

07. 13. 2025

მოკლე აღწერა

მომაკვდინებელი ცოდვა და საშინელი შეცდომა. შური, რომელიც რყვნის ადამიანის სულს და ცხოვრებას აშავებს. რა საიდუმლოს ინახავს ისტორია და როგორც ცდილობს ტყვეთა სყიდვის, ამ საშინელი სირცხვილის გახსენებას. დანაშაული არ დარჩება დაუსჯელი, მაგრამ რის ფასად...

დატოვე შეფასება

3.33

(3)

კომენტარები

დაამატე კომენტარი

წითელქუდა (სრულად)

უკანასკნელი ძალა მოვიკრიბე და გულზე დაკიდული ჯაჭვი ჩამოვგლიჯე. მგონი ვერც მიხვდა ისე იყო საკუთარი მხეცობით გართული. ბოლოს იქვე დამტოვა და ავი სიცილით დამპირდა, რომ ისევ მომაკითხავდა. ზურგი მაქცია და წავიდა. არ მახსოვს, დრო როგორ გავიდა.

სახლი შავი ფარდებით (სრულად)

ერთგვარ ექსტაზს განიცდიდა ქალი. და აღარც ის აშინებდა ,რომ მის ზემოთ საწოლის თავზე მჯდარ დრაკონის ქანდაკებას თვალები წითლად უელავდა. ლავასავით ბორგავდა კაცი მის მორჩილ სხეულზე და მის არსებას ყლუპ ყლუპად შთანთქავდა. სვამდა და ვერ იკლავდა წყურვილს.

მემკვიდრეობა ( ანარეკლი )

ეს მოთხრობა მეოცნებეთა ლიგის ავტორთა თამაშია, განსხვავებული ისტორიები ერთი დასაწყისით და სხვადასხვანაირი განვითარებით და დასასრულით, ყველა მოთხრობა რადიკალურად განსხვავდება ერთმანეთისგან და ყველა თავისებურად საინტერესოა.

მემკვიდრეობა - სისხლის ყივილი ( სრულად )

გაფრენა გათენებისას ( სრულად )

ქალი ვერ ამჩნევდა რომ მისი ქმარი,მის შვილთან იყოფდა სარეცელს, მიუხედავად იმისა რომ ერთმანეთს თავს არიდებდნენ და ორივე თავის ცხოვრებით ცხოვრობდა,ალბათ არცერთი არ აღიარებდა არაფრის ფასად,რომ მათი ურთიერთობა სიყვარულთან არანაირ კავშირში არ იყო...

ბარი, მე-3 ნაწილი

- ,,თამაშის დროა’’ - მომმართა ქალმა ყველაზე ლამაზი ხმით, რაც კი ოდესმე მსმენია და ყველაფერი გაქრა… გონს რომ მოვედი - ვცახცახებდი. სრულიად განსხვავებულ სივრცეში აღმოვჩნდი. თეთრი თოვლისგან შთანთქმული ტყე იყო. ციოდა...

დიდი აფეთქება 2 ნაწილი (დასასრული)

ის ღამე, თითქმის გავათენე, დილით კი ისევ სამსახურში დავბრუნდი. ნაშუადღევს ეინთან წავედი, მანქანა მის სახლთან შორიახლოს გავაჩერე, ტელეფონი ავიღე, მასთან დასაკავშირებლად, რა დროსაც დავინახე, როგორ გაჩერდა მის კართან მანქანა, საიდანაც ეინი გადმოვიდა და კარი ისე მიაჯახუნა ლამის მოგლიჯა, მანქანა კი სწრაფად მოსწყდა ადგილს. ნეტა რა მოხდა?!

აქ მხოლოდ თოვლია

პურის ნაჭერს ვიღებ ზურგჩანთიდან და კოტეს, ნელ-ნელა ვაჭმევ. სახლი თბილია. ალბათ კოტე რომ არ იყოს, ფეხს არ მოვიცვლიდი და აი აქ, ამ საღორეში, სისხლში, სიმყრალეში, იმდენს ვიზავდი, რომ ჩემი ძვალიც არ დარჩებოდა.