ბარი. მე-2 ნაწილი
მოკლე აღწერა
- იუკი-ონა! - თითქმის ვიყვირე. ყველა გაჩერდა, საზარლად ჩაუნაცვლდათ ღიმილით წეღანდელი ცივი გამომეტყველება. დამტოვეს. ბარში მიმოიფანტნენ. სიმძიმემ დატოვა ჰაერი. მე კი ისევ ავკროდი კარს და თვალებით ნაცნობ სახეს ვეძებდი…
5
- იუკი-ონა! - თითქმის ვიყვირე. ყველა გაჩერდა, საზარლად ჩაუნაცვლდათ ღიმილით წეღანდელი ცივი გამომეტყველება. დამტოვეს. ბარში მიმოიფანტნენ. სიმძიმემ დატოვა ჰაერი. მე კი ისევ ავკროდი კარს და თვალებით ნაცნობ სახეს ვეძებდი…
5
4.36
lucien vanserra
ეს მოთხრობა მეოცნებეთა ლიგის ავტორთა თამაშია, განსხვავებული ისტორიები ერთი დასაწყისით და სხვადასხვანაირი განვითარებით და დასასრულით, ყველა მოთხრობა რადიკალურად განსხვავდება ერთმანეთისგან და ყველა თავისებურად საინტერესოა.
4.78
Ra Ve
ადმინიუცნაური ამბები კი რატომღაც სწორედ ბებიამისის სიკვდილის შემდეგ დაიწყო. ან ცოტა უფრო ადრე, დაახლოებით ათი წლის წინ, როცა როზა 21 წლის გახდა. თვალები დახუჭა როზამ და ათი წლის წინანდელი 30 აპრილის გახსენება სცადა...
4.56
სოფია ვიბლიანი
- ,,თამაშის დროა’’ - მომმართა ქალმა ყველაზე ლამაზი ხმით, რაც კი ოდესმე მსმენია და ყველაფერი გაქრა… გონს რომ მოვედი - ვცახცახებდი. სრულიად განსხვავებულ სივრცეში აღმოვჩნდი. თეთრი თოვლისგან შთანთქმული ტყე იყო. ციოდა...
ის ღამე, თითქმის გავათენე, დილით კი ისევ სამსახურში დავბრუნდი. ნაშუადღევს ეინთან წავედი, მანქანა მის სახლთან შორიახლოს გავაჩერე, ტელეფონი ავიღე, მასთან დასაკავშირებლად, რა დროსაც დავინახე, როგორ გაჩერდა მის კართან მანქანა, საიდანაც ეინი გადმოვიდა და კარი ისე მიაჯახუნა ლამის მოგლიჯა, მანქანა კი სწრაფად მოსწყდა ადგილს. ნეტა რა მოხდა?!
3.63
Maria Ph
პურის ნაჭერს ვიღებ ზურგჩანთიდან და კოტეს, ნელ-ნელა ვაჭმევ. სახლი თბილია. ალბათ კოტე რომ არ იყოს, ფეხს არ მოვიცვლიდი და აი აქ, ამ საღორეში, სისხლში, სიმყრალეში, იმდენს ვიზავდი, რომ ჩემი ძვალიც არ დარჩებოდა.
4.83
სოფია ვიბლიანი
- სელენამ, მთვარის მცველებს უხმო. ერთობლივად შექმნეს უხილავი ბეჭედი და ლილიტი განდევნეს. მაგრამ დარჩა ბზარი, უდიდესი ტკივილი, რომელიც მთვარის ქალღმერთმა განიცადა დაუმორჩილებელი ნაწილის მოკვეთით...
© 2025 ყველა უფლება დაცულია