აქვე ახლოს მცხეთაში ( სრულად )
მოკლე აღწერა
... თეთრი პეპლებივით ასხდნენ ბაფთები, არ მინდა სკოლაშიო,მოთქვამდა წითელი,ბუტია ტუჩებით დაუკან უკან იწევდა.რას აღარ დაპირდნენ,არაფერმა გაჭრა, მაინც ტიროდა.
დატოვე შეფასება
0
კომენტარები
... თეთრი პეპლებივით ასხდნენ ბაფთები, არ მინდა სკოლაშიო,მოთქვამდა წითელი,ბუტია ტუჩებით დაუკან უკან იწევდა.რას აღარ დაპირდნენ,არაფერმა გაჭრა, მაინც ტიროდა.
0
4.36
ნუნუ ბარბაქაძე
ზესიმპათიური, თმაშევერცხლილი მამაკაცი იყურებოდა სურათიდან, დიდი შავი ულამაზესი თვალები, ოდნავ კეხიანი ცხვირი და მომაჯადოებელი ღიმილი. აი ასე გამოიყურებოდა მისი უდიდებულესობა მალხაზ ერისთავი!
მივაქროლებდი მანქანას და გულში ვლოცულობდი, ღმერთო, ცოცხალი მიმაყვანინე ექიმამდე! არასდროს,ჩემი ოცდაათწლიანი ცხოვრების მანძილზე, ასე გულით არაფერს შევვედრებივარ უფალს,არასდროს არაფერი მომდომებია ისე, როგორც ახლა ნინის გადარჩენა!
4.54
Ra Ve
ადმინირაც არ უნდა ხმამაღლა ვიძახოთ, რომ ჩვენ არავის განვსჯით და არავის ცხოვრება არ გვაინტერესებს, სინამდვილეში ასე არაა. სხვების ცხოვრება ჩვენთვის უბრალოდ მორიგი ამბავია. ამბავი, რომელმაც ცოტა ხანს მიიპყრო ჩვენი ყურადღება , აღგვაშფოთა ან ცრემლი მოგვგვარა, იქნებ გაგვაცინა კიდეც, მაგრამ ეს ყველაფერი მხოლოდ წამიერად და გულსგარეთ.
4.42
ლილა ნესი
ადმინიიმდენად განსხვავდებოდა გარშემო მყოფთაგან, პირდაღებული შევყურებდი, მაღალი იყო, განიერი მხარბეჭით, გრძელი გაბურდული წვერით, მხრებამდე ჩამოყრილი ხვეული თმით და იდაყვებამდე აკეცილი პერანგით რომლიდანაც ძლიერი დაძარღვული მკლავები უჩანდა...
4.76
ლილა ნესი
ადმინიიმდენად განსხვავდებოდა გარშემო მყოფთაგან, პირდაღებული შევყურებდი, მაღალი იყო, განიერი მხარბეჭით, გრძელი გაბურდული წვერით, მხრებამდე ჩამოყრილი ხვეული თმით და იდაყვებამდე აკეცილი პერანგით რომლიდანაც ძლიერი დაძარღვული მკლავები უჩანდა...
ის ღამე, თითქმის გავათენე, დილით კი ისევ სამსახურში დავბრუნდი. ნაშუადღევს ეინთან წავედი, მანქანა მის სახლთან შორიახლოს გავაჩერე, ტელეფონი ავიღე, მასთან დასაკავშირებლად, რა დროსაც დავინახე, როგორ გაჩერდა მის კართან მანქანა, საიდანაც ეინი გადმოვიდა და კარი ისე მიაჯახუნა ლამის მოგლიჯა, მანქანა კი სწრაფად მოსწყდა ადგილს. ნეტა რა მოხდა?!
რკინიგზის სადგურზე მივდიოდი და ნერვები დაწყვეტას მქონდა. ჯერ ჩემი ბედი რა ვთქვი და იმ ჩემს დიდ იღბალს ავტომობილის გაფუჭებაც დაემატა. ამიტომ მივდიოდი სადგურზე ბილეთის ყიდვა მინდოდა, რომ თბილისში დავბრუნება მომეხერხებინა. თითქოს წყევლა მქონდა დადებული. ვერც წამომსვლელი ტაქსი ვნახე, ვერც მიკროავტობუსი და ასე ვრჩებოდი შუა ბათუმში, მე და ჩემი ფხუკიანი მანქანა. ისეთი ნერვებმოშლილი ვიყავი,
© 2025 ყველა უფლება დაცულია