იმდენად განსხვავდებოდა გარშემო მყოფთაგან, პირდაღებული შევყურებდი, მაღალი იყო, განიერი მხარბეჭით, გრძელი გაბურდული წვერით, მხრებამდე ჩამოყრილი ხვეული თმით და იდაყვებამდე აკეცილი პერანგით რომლიდანაც ძლიერი დაძარღვული მკლავები უჩანდა...
4.42
4.5
Ra Ve
ადმინირაც არ უნდა ხმამაღლა ვიძახოთ, რომ ჩვენ არავის განვსჯით და არავის ცხოვრება არ გვაინტერესებს, სინამდვილეში ასე არაა. სხვების ცხოვრება ჩვენთვის უბრალოდ მორიგი ამბავია. ამბავი, რომელმაც ცოტა ხანს მიიპყრო ჩვენი ყურადღება , აღგვაშფოთა ან ცრემლი მოგვგვარა, იქნებ გაგვაცინა კიდეც, მაგრამ ეს ყველაფერი მხოლოდ წამიერად და გულსგარეთ.
4.24
Ra Ve
ადმინისამი წლის წინ უცნობი ბებია დამეღუპა. ეს უზარმაზარი სახლი მემკვიდრეობით დამიტოვა. მაგრამ იმ პირობით, რომ აქვე ვიცხოვრებდი. მეც სხვა რა გზა მაქვს?! ვცხოვრობ. უცნაური მეზობლები მყვანან, სულ ასაკიან_ პენსიონერი ხალხი. თავიდან ესეც გამიჭირდა, ახლა კიდეც მომწონს.
4.76
ლილა ნესი
ადმინიიმდენად განსხვავდებოდა გარშემო მყოფთაგან, პირდაღებული შევყურებდი, მაღალი იყო, განიერი მხარბეჭით, გრძელი გაბურდული წვერით, მხრებამდე ჩამოყრილი ხვეული თმით და იდაყვებამდე აკეცილი პერანგით რომლიდანაც ძლიერი დაძარღვული მკლავები უჩანდა...
ის ღამე, თითქმის გავათენე, დილით კი ისევ სამსახურში დავბრუნდი. ნაშუადღევს ეინთან წავედი, მანქანა მის სახლთან შორიახლოს გავაჩერე, ტელეფონი ავიღე, მასთან დასაკავშირებლად, რა დროსაც დავინახე, როგორ გაჩერდა მის კართან მანქანა, საიდანაც ეინი გადმოვიდა და კარი ისე მიაჯახუნა ლამის მოგლიჯა, მანქანა კი სწრაფად მოსწყდა ადგილს. ნეტა რა მოხდა?!
4.75
Ra Ve
ადმინინელა ავაყოლე თვალი დაკუნთულ ფეხებს, წელზე მოხვეულ მოლურჯო პირსახოცს, მუცლის საოცარ პრესს, და ჩემი დანახვით გაოცებულ, თაფლისფერ თვალებსაც მივადექი. ღმერთკაცი გინახავთ? თუ არ გინახავთ წარმოგიდგენიათ მაინც? აი სწორედ მასეთი ვინმე იყო.
რკინიგზის სადგურზე მივდიოდი და ნერვები დაწყვეტას მქონდა. ჯერ ჩემი ბედი რა ვთქვი და იმ ჩემს დიდ იღბალს ავტომობილის გაფუჭებაც დაემატა. ამიტომ მივდიოდი სადგურზე ბილეთის ყიდვა მინდოდა, რომ თბილისში დავბრუნება მომეხერხებინა. თითქოს წყევლა მქონდა დადებული. ვერც წამომსვლელი ტაქსი ვნახე, ვერც მიკროავტობუსი და ასე ვრჩებოდი შუა ბათუმში, მე და ჩემი ფხუკიანი მანქანა. ისეთი ნერვებმოშლილი ვიყავი,
4.44
სოფია ვიბლიანი
ყველაფერი წითელი ბარათით დაიწყო. საცხოვრებელი რამდენიმე დღის წინ შევიცვალე. ბარათი კი, პირველივე დილას, კარებ ქვეშ შემოცურებული ვიპოვე. კრემისფერ კონვერტში პატარა, წითელი, ბარათი იდო. თეთრად გამოყვანილი წარწერით - ,,ბარი, რომლის კარებს წითელი სახელურით იცნობ’’.
© 2025 ყველა უფლება დაცულია