რამდენიმე უცნაური ამბავი

ეგზორციზმი ინდიანაპოლისში

რამდენიმე წლის უკან, „ინდიანაპოლის სტარმა“ გამოაქვეყნა ვრცელი რეპორტაჟი ოჯახის შესახებ, რომელიც სავარაუდოდ დემონებით შეპყრობილი სამი ბავშვის მიერ იყო დატერორებული.
ლატოია ამონსისა და მისი ოჯახის ისტორია მოგვითხრობს შემაშფოთებელ ისტორიებს იმის შესახებ, თუ როგორ ადიოდნენ ბავშვები კედლებზე და როგორ ემუქრებოდნენ ექიმებს ღრმა, არაბუნებრივი ხმით. ეს ფილმიდან ამოღებულ სცენებს ჰგავდა - ფანტასტიკურ ნამუშევარს, გარდა იმისა, რომ ყველა ეს ისტორია მეტ-ნაკლებად დადასტურდა „დაახლოებით 800 გვერდიანი ოფიციალური ჩანაწერებით, რომლებიც „ინდიანაპოლის სტარმა“ მოიპოვა და რომელიც ათეულობით ინტერვიუში იქნა მოთხრობილი პოლიციასთან, DCS-ის პერსონალთან, ფსიქოლოგებთან, ოჯახის წევრებთან და კათოლიკე მღვდელთან“.

ანგარიშის ერთ-ერთი ყველაზე შემაძრწუნებელი ნაწილი მოიცავს სეგმენტს შეპყრობილი 9 წლის ბავშვის შესახებ:

ვაშინგტონის DCS-ის ორიგინალური ანგარიშის თანახმად - რომელსაც ადასტურებს ექთანი უოკერი - 9 წლის ბავშვს „უცნაური ღიმილი“ ჰქონდა და კედელზე უკანა სვლით ადიოდა ჭერამდე.

სტატიის კიდევ ერთ მონაკვეთში ნათქვამია:

12 წლის გოგონა მოგვიანებით ფსიქიკური ჯანმრთელობის სპეციალისტებს უყვებოდა, რომ ზოგჯერ ისეთი შეგრძნება ჰქონდა, თითქოს ახრჩობდნენ და აკავებდნენ, რომ ლაპარაკი ან მოძრაობა არ შეეძლო. მან თქვა, რომ გაიგო ხმა, რომელიც ეუბნებოდა, რომ ოჯახის წევრებს აღარასდროს ნახავდა და კიდევ 20 წუთი ვერ იცოცხლებდა.


მკვლელობა-თვითმკვლელობა

2014 წლის სექტემბერში იუტას შტატის მოზარდი სახლში დაბრუნდა და მშობლები და სამი და-ძმა გარდაცვლილი დახვდა. „რვეულში ფურცლებზე „სამოქმედო სია“ იყო ჩაწერილი... სიაში ისე ჩანდა, თითქოს მშობლები შვებულებაში წასასვლელად ემზადებოდნენ - ისეთი პუნქტები იყო დაწერილი, როგორიცაა „შინაური ცხოველების გამოკვება“ და „სახლის მოსავლელად ვინმესდაქირავება“.
როგორც ჩანს, ეს მკვლელობა კი არა თვითმკვლელობა იყო, მაგრამ არ არსებობდა თვითმკვლელობის წერილი, არანაირი წინასწარი მინიშნება იმისა, რომ ამას გააკეთებდნენ, არანაირი ახსნა. პოლიციას არ შეეძლო გაეგო, რატომ მოიკლავდა ორი მშობელი თავს და მოკლავდა ოთხიდან სამ შვილს.

ერთი წლის განმავლობაში არავინ იცოდა ზუსტად, რა დაემართა ოჯახს ან რამ აიძულა მშობლები ასეთი წარმოუდგენელი რამის გაეკეთებინათ. იანვარში პოლიციამ საქმის შესახებ კიდევ უფრო შემაძრწუნებელი დეტალები გამოაქვეყნა. ოჯახის წევრების ჩვენებებისა და პოლიციის მიერ ჩატარებული გამოძიების თანახმად, მშობლებს აპოკალიფსის მოახლოების რწმენა და სხვა უცნაური აკვიატებები ამოძრავებდათ.

მეგობრებმა და ოჯახის წევრებმა პოლიციას განუცხადეს, რომ მშობლები შეშფოთებულნი იყვნენ „მსოფლიოში არსებული ბოროტებით“ და სურდათ „მოახლოებული აპოკალიფსისგან“ თავის დაღწევა. თუმცა, უმეტესობა ვარაუდობდა, რომ მათ უბრალოდ „ქსელიდან“ შორს გადასვლა სურდათ. გამომძიებლებმა ასევე აღმოაჩინეს წერილები, რომლებიც კრისტი სტრაკმა დაუწერა შტატის ერთ-ერთ ყველაზე სამარცხვინო მკვლელს, დენ ლაფერტის, რომელიც 1984 წელს მისი რძლისა და მისი 1 წლის ქალიშვილის სასიკვდილო ჭრილობისთვის იყო გასამართლებული. სასამართლო ჩვენების თანახმად, მან მსხვერპლი მოკლა თავისი ძმის, რონ ლაფერტის ბრძანებით, რომელიც ამტკიცებდა, რომ მას ღვთისგან გამოცხადება ჰქონდა. ეს ამბავი წიგნად იქცა სახელწოდებით „ზეციური დროშის ქვეშ“.

პოლიციის თქმით, კრისტი სტრაკი დენ ლაფერტის დაუმეგობრდა და ის და მისი ქმარი მას ციხეშიც კი ესტუმრნენ.

ტელეფონით მონადირე

2007 წელს ABC News-მა დოკუმენტურად დააფიქსირა ოჯახებისთვის მობილური ტელეფონით განხორციელებული ზარების სერია საშინლად კონკრეტული სიკვდილით მუქარით. უცნობმა აბონენტებმა ზუსტად იცოდნენ, რას აკეთებდნენ ოჯახები და რა ეცვათ.

ოჯახების თქმით, ზარები ღამის ყველა საათს შემოდიოდა და მათი შვილების, შინაური ცხოველების და ბებია-ბაბუების მოკვლით ემუქრებოდნენ. ხმოვანი შეტყობინებები მოდიოდა, სადაც მათი პირადი საუბრების ჩანაწერებია იყო, მათ შორის ადგილობრივი პოლიციის დეტექტივთან.

ოჯახების თქმით, აბონენტმა იცის, რა აცვიათ და რას აკეთებენ. თვეების განმავლობაში მიმდინარე გამოძიების შემდეგ, პოლიცია, როგორც ჩანს, უძლური იყო მათ შესაჩერებლად.

კუიკენალების ოჯახთან ეს თვეების განმავლობაში გრძელდებოდა, რომლებმაც განაცხადეს, რომ აბონენტი, რომელსაც ხრინწიანი ხმა ჰქონდა, ყელის გამოჭრით იმუქრებოდა.

როდესაც ვაშინგტონის შტატის ქალაქ ფირკრესტის პოლიციამ დამნაშავის პოვნა სცადა, ზარები კუიკენდალების საკუთარ ტელეფონებამდე მივიდა - მაშინაც კი, როდესაც ისინი გამორთული იყო.

საქმე კიდევ უფრო გაუარესდა. კუიკენდალებმა და ფირკრესტის კიდევ ორმა ოჯახმა ABC News-ს განუცხადეს, რომ მათი აზრით, აბონენტები მათ მობილურ ტელეფონებს იყენებენ მათზე ჯაშუშობისთვის. მათი თქმით, ჰაკერებმა იციან მათი ყოველი ნაბიჯი: სად არიან, რას აკეთებენ და რა აცვიათ. ოჯახის წევრებისა და პოლიციის თქმით, აბონენტებმა პირადი საუბრები ჩაიწერეს, მათ შორის შეხვედრა ადგილობრივ დეტექტივთან.


მეთვალყურე

1.3 მილიონი დოლარის ღირებულების ოცნების სახლში გადასვლის შემდეგ, ნიუ ჯერსიში ოჯახმა დაიწყო საშიში სიკვდილით მუქარის მიღება ვიღაცისგან, ვინც თავი „მეთვალყურედ“ წარმოადგინა.

გადასვლის შემდეგ, მეპატრონეებმა განაცხადეს, რომ მათ მრავალი წერილი მიიღეს იდუმალი ადამიანისგან. „მეთვალყურე“ აცხადებდა, რომ სახლი „ათწლეულების განმავლობაში ჩემი ოჯახის საგანი იყო“ და „მე მომეცა დავალება, მეთვალყურეობა და მისი დაცვა.

ახალ მეპატრონეებს რამდენიმე შვილი ჰყავთ და სხვა წერილებში ეკითხებოდნენ: „გაიგეს უკვე, რა არის კედლებში?“ და „მოხარული ვარ, რომ ახლა თქვენი სახელები და იმ ახალგაზრდა სისხლის სახელი ვიცი, რომელიც თქვენ მომიყვანეთ“.

ოჯახი იძულებული გახდა, სახლიდან გაქცეულიყო და მოგვიანებით წინა მეპატრონეების წინააღმდეგ სარჩელი შეიტანა.

ისეი კანიბალი

1974 წელს, 24 წლის ვაკოს უნივერსიტეტის სტუდენტი ისეი საგავა, სავარაუდოდ, გერმანელ ქალს გაჰყვა ტოკიოში, იაპონიაში, მის სახლში, შეიჭრა მის ბინაში, სანამ ქალი მძინარე იყო და სცადა მისი სხეულიდან ხორცის ნაჭრის მოჭრა და შეჭმა. როდესაც გაიღვიძა, როგორც ამბობენ, შეებრძოლა მას და მოგვიანებით პოლიციამ დაიჭირა. 2012 წლის Vice-ის დოკუმენტური ფილმის თანახმად, რომელიც ისეის უცნაური ისტორიის შესახებ იყო მოთხრობილი, მას შეცდომით ბრალი წაუყენეს გაუპატიურების მცდელობაში და მისმა მდიდარმა მამამ მსხვერპლს სასამართლოს გარეთ გადაუხადა კომპენსაცია, რათა ბრალდებები მოეხსნათ.

შვიდი წლის შემდეგ, 1981 წელს, მან, სავარაუდოდ, საფრანგეთში მკვლელობა ჩაიდინა - ესროლა და შეჭამა უნივერსიტეტის თანაკურსელი, რენე ჰარტველტი. ისეიმ საშინლად აღწერა მთელი ეს გამოცდილება ფოტოებით და ხელისუფლებამ ის კვლავ დააკავა, როდესაც ცდილობდა მისი სხეულის დარჩენილი ნაწილის ბულონის ტბაში გადაგდებას. იგი იაპონიაში დეპორტირებული იქნა და ფსიქიატრიულ დაწესებულებაში მოათავსეს. უცნობი მიზეზის გამო, მისმა ფსიქოლოგებმა იაპონიაში განაცხადეს, რომ ის ჯანმრთელი იყო. გარდა ამისა, საფრანგეთის მთავრობის მიერ მისი საქმიდან დოკუმენტების გადაცემაზე უარის თქმის გამო, მისი მკვლელობის ბრალდებები მთლიანად მოიხსნა. ის ფსიქიატრიული საავადმყოფოდან გამოვიდა და, როგორც ამბობენ, მას შემდეგ ქუჩებში თავისუფალი ადამიანივით დადის.
ისეი საკამათო ცნობილი ადამიანიც კი გახდა, რომელმაც 20-ზე მეტი წიგნი დაწერა. Japan Today-ის თანახმად, მან ბოლოს ერთ უსახელო თქვა: „მის ბარძაყს დავინახავ და ვფიქრობ: „ეს ნამდვილად გემრიელად გამოიყურება“. მაგრამ არ მგონია, რომ სინამდვილეში მისი ჭამა მინდა. რადგან ერთხელ კანიბალიზმი ჩავიდინე, აღარ აქვს აზრი მის მიმართ სურვილის შენარჩუნებას. ჩემს წიგნში დავწერე, რომ ის [ადამიანის ხორცი] გემრიელი იყო, მაგრამ ეს სიმართლეს არ შეესაბამებოდა; მე ბევრად მირჩევნია მაცუზაკას (კობეს) საქონლის ხორცის ჭამა. მაგრამ რადგან ამდენი ხნის განმავლობაში ადამიანის ხორცის ჭამა მინდოდა, მოვახერხე საკუთარი თავის დარწმუნება, რომ ის აუცილებლად გემრიელი იქნებოდა“.

ისეი საგავა ასევე მოხსენიებულია Rolling Stones-ის სიმღერაში „Too Much Blood“, რომლის ტექსტიც ასე ჟღერს: „და როდესაც მან ის შეჭამა, მისი ძვლები წაიღო/ბულონის ტყეში“. ამჟამად ის 73 წლისაა და აგრძელებს ცხოვრებას იაპონიაში, კავასკიში. დღემდე არავინ იცის, რატომ არ მისცა საფრანგეთმა იაპონიას მისი სასამართლო პროცესის უფლება.