გეიშა, ტრადიციული იაპონური გასართობი?

გეიშების სისტემა, სავარაუდოდ, მე-17 საუკუნეში გაჩნდა, რათა შეექმნა გასართობი კლასი, რომელიც შედგებოდა კურტიზანებისა და მეძავებისგან, რომლებიც შესაბამისად დიდგვაროვნებსა და სამურაებს შორის თავიანთ ხელობას ასრულებდნენ.
გეიშების სისტემა ტრადიციულად დაქირავებული შრომის ფორმა იყო, თუმცა ზოგიერთი გოგონა, რომელიც ამ ცხოვრების მომხიბვლელობით იყო აღტაცებული, ამ საქმეში ნებაყოფლობითად სიამოვნებით მონაწილეობდა.
როგორც წესი, გოგონას მშობლები ადრეულ ასაკში გარკვეული თანხის სანაცვლოდ გეიშების სახლში აგზავნიდნენ, სადაც მას წლების განმავლობაში ასწავლიდნენ, წვრთნიდნენ, კვებავდნენ და აცმევდნენ. შემდეგ ის კარიუკაის („ყვავილებისა და ტირიფების სამყარო“) სახელით ცნობილ საზოგადოებაში მოხვდებოდა და მშობლების ვალებისა და წარსული ხარჯების დასაფარად ფულის შოვნას იწყებდა.
ყველაზე მოთხოვნად გეიშებს შეეძლოთ მომხმარებლებისგან დიდი თანხების მიღება. გართობისა და სოციალური ურთიერთობის გარდა, გეიშები ზოგჯერ კლიენტებთან სექსუალურ ურთიერთობებსაც ინარჩუნებდნენ.
1920-იან წლებში იაპონიაში 80 000-მდე გეიშა ცხოვრობდა, მაგრამ მე-20 საუკუნის ბოლოსთვის მათი რიცხვი მხოლოდ რამდენიმე ათასამდე შემცირდა, თითქმის ყველა ტოკიოსა და კიოტოში იყო თავმოყრილი, სადაც მათ მხოლოდ უმდიდრესი ბიზნესმენები და ყველაზე გავლენიანი პოლიტიკოსები სტუმრობდნენ. რიცხვის ეს შემცირება ძირითადად განპირობებული იყო ომის შემდგომ იაპონიაში სექსის უფრო ჩვეულებრივი ფორმების ხელმისაწვდომობით; ბარის მიმტანებმა გეიშას როლი ჩვეულებრივად შეითავსეს.

როდესაც გეიშა ქორწინდება, ის პროფესიას ტოვებს. თუ ის არ ქორწინდება, ის, როგორც წესი, პენსიაზე გადის რესტორნის მფლობელის, მუსიკის ან ცეკვის მასწავლებლის ან ახალგაზრდა გეიშების მწვრთნელის თანამდებობაზე.