© 2025 ყველა უფლება დაცულია
ყველა უნაკლოდ მოძრაობს. ყველა ამოსუნთქვა გათვლილია. ყველა ნაბიჯი ერთ მიზანს ემსახურება: სრულყოფილებას. მხოლოდ მე დავფრინავ სხვა გრავიტაციით. - „გაცვალეთ პარტნიორები,“ - ისმის ხმა. ჩემი ხდება. თითები წელზე მეხება. მისი სუნი ჰაერში რჩება. მწარე, ტკბილი, ცივი, მამაკაცური... თითქოს სტერილურ ჰაერში ბუნტის ელემენტი იჭრება, ელვის სისწრაფით ცდილობს თითეული მოლეკულის გაჯერებას და მეც მის ტყვეობაში ვექცევი.
ხედავდა გიორგი რას მალავდა ნინა ამ მორცხვი, მოირიდებული, მხიარული და გულწრფელი გოგონას ნიღბის ქვეშ, ხედავდა როგორ უყურებდა თედოს, ამ დროს თითქოს გვალვისგან დამშრალი ტბები იყო მისი თვალები და გაფიცხებული ტუჩები სიცხისგან გადამწვარ წვიმა მონატრებულ ტრამალებს უგავდა...
გონებადაკარგულ გოგონას ავხორცი ჟინით სავსე მზერით დახედა და ქამარი შეიხსნა, ნელა, ძალიან ნელა გაუხსნა საკინძე, ისე თითქოს საყვარელ ქალს ეფერებაო, იყო მის მოძრაობაში რაღაც, ძალიან, ძალიან საზარელი და გულისმოკვლელი...
გონებადაკარგულ გოგონას ავხორცი ჟინით სავსე მზერით დახედა და ქამარი შეიხსნა, ნელა, ძალიან ნელა გაუხსნა საკინძე, ისე თითქოს საყვარელ ქალს ეფერებაო, იყო მის მოძრაობაში რაღაც, ძალიან, ძალიან საზარელი და გულისმოკვლელი...
სუნთქვააჩქარებული შევცქეროდი მის არშიყს მოპირდაპირედ მჯდომ, გრძელფეხებიან, ქერათმიან, დიდმკერდიან ქალთან, ვხედავდი როგორ იწვევდა, როგორ ნუსხავდა და თავის მახეში აბამდა, არადა არასდროს მოსწონდა ქერები, ადრე არასდროს...
გონებადაკარგულ გოგონას ავხორცი ჟინით სავსე მზერით დახედა და ქამარი შეიხსნა, ნელა, ძალიან ნელა გაუხსნა საკინძე, ისე თითქოს საყვარელ ქალს ეფერებაო, იყო მის მოძრაობაში რაღაც, ძალიან, ძალიან საზარელი და გულისმოკვლელი...
დაკუნთული, მოქნილი სხეული საღებავით ჰქონდა დასვრილი, დროდადრო მოხდენილი მოძრაობით ისწორებდა შუბლზე ჩამოყრილ შავ თმას და თეძოების მოძრაობას აყოლებდა მუსიკას, მენჯზე ჩამოცურებულ შარვლის სათავეზე გაუშტერდა მზერა მარიას...
ისე წავალ როგორც ვიცხოვრე - შეუმჩნევლად. ჩემი ცხოვრებაც ხომ ასეთია?! რატომ უნდა შეიცვალოს რამე?! სიცოცხლეში თუ არავის ვჭირდები მკვდარი ვის დავაკლდები?! სიცოცხლეში თუ არავინ მკითხულობს მკვდარი ვის მოვენატრები?! დავიჯერო ასეთ ცხოვრებაზე ვოცნებობდი?! მარტოსულ, შეუმდგარ, აჩრდილად ქცეულ ცხოვრებაზე?! სად წავიდა ის მხიარული ბავშვი?! ან როდის წავიდა?!
თვალს ვერ აშორებდა ძლიერ მკერდს რომელიც ჩახსნილი პერანგიდან მოუჩანდა, დაძარღვული მკლავები, გამოკვეთილი ყბები, ვნებიანი ტუჩები... თვითონაც ვერ მიხვდა როდის გაჩერდა მისი მზერა შარვლის სათავესთან და როდის ჩამოუყვა ქვემოთ...
- შენი აზრით რისთვის ვცხოვრობთ ადამიანები, რა არის ჩვენი ცხოვრების მიზანი? -ვკითხულობ თითქოს ზოგადად, მაგრამ ძალიან მინდა მისი პასუხის მოსმენა, ხანდახან საოცრად მინდება ხოლმე საუბარი ზოგადსაკაცობრიო თემებზე და მგონი ახლა ზუსტად ეს დროა...