ცეკვას იწყებენ... ეს ნამდვილი საოცრებაა, ნაზად, ჰაეროვნად, თავისუფლად მოძრაობენ, შირო ზემოდან დაჰყურებს და მასთან მზერით კონტაქტს არ სწყვეტს, ვერაც არ ცდილობს მისთვის თავის არიდებას...
4.37
- „გაცვალეთ პარტნიორები,“ - ისმის ხმა. ჩემი ხდება. თითები წელზე მეხება. სითბოს ტალღა სხეულს ყველა ნაწილიდან თავისკენ მიემართება და ისევ უკან ბრუნდება. მისი სუნი ჰაერში რჩება. მწარე, ტკბილი, ცივი, მამაკაცური... თვალებს ვხუჭავ. ვცდილობ ფოკუსირება მუსიკაზე მოვახდინო. ჰო, ჩვენს შორის მუსიკა დგას, მაგრამ ჩემი სხეული სხვა რიტმს მიყვება.
მე მზე მიყვარს. სიცხე. სანაპირო. ეს ერთადერთია რასაც ვერ ვთმობ. მალაგა მენატრება. დილის ხვატი, ფართოდ გახსნილი ფანჯრები. ყავის მწარე არომატი, ტალღების დამამშვიდებელი რიტმი... იქ თითქოს მარილითა და ლიმნის სურნელით გაჯერებული ჰაერიც ფლამენგოს ცეკვავს.
4.1
Ra Ve
ადმინიისიც ფაქტი იყო, რომ ამ ბოლოს ჩემს სარკესაც დავუმეგობრდი და ძველებურად აღარ გავურბოდი. და რა იყო ამაში რთული? მაინც რატომ ვიყავი მუდმვად თავდაცვის რეჟიმზე? რატომ არ ვცვლიდი იმას , რისი შეცვლაც ქვეყნის დანგრევა და ახლიდან აშენება სულაც არ ყოფილა.
4.19
Ra Ve
ადმინიმანქანამ ნაცნობ ქუჩაზე აუხვია. სკვერს ჩაუარა გვერდით და ინგას თვალში მოხვდა აცეკვებული ფანტანი. უცებ წამოიწია, მძღოლი შეაჩერა და მზის სათვალე მოიხსნა. არა , თვალი არ ატყუებდა,მისი ვაჟი იდგა მოლბერტზე გაშლილი ტილოს წინ და რაღაცას მხიარულად ხატავდა. ბაჩანა? ბაჩანა და ხატვა? გულწრფელად გაოცდა ქალი.
- მოკლედ ასე მოვიქცეთ, -გონებაში უკვე ვიწყებ გეგმის დალაგებას, -ხვალიდანვე ვიწყებთ მომზადებას ოპერაციის შესასრულებლად, სადაც არ უნდა იყოს მოვძებნით და ამოვთხრით, ეგ არის რომ ამ ოპერაციის სახელი ვერ მოვიფიქრე...
4.33
Ra Ve
ადმინიCuervo blanco_ს დასასრული, კვლავ მორიგი უცნაური ამბავი, მხოლოდ ანტი გმირებით, მოულოდნელი სიუჟეტით და სრულებით ლოგიკური მაგრამ უჩვეულო დასასრულით. წაიკითხეთ შეაფასეთ და იფიქრეთ....
4.56
lucien vanserra
იმ საწოლში სადაც უამრავი ვნებიანი ღამე გვქონდა გატარებული ჩაცმულები ვიწექით ერთმანეთის გვერდით და შუაღამემდე თვალგახელილები შევყურებდით ფანჯრიდან შემომავალი მთვარის შუქით განათებულ ჭერზე მოთამაშე ჩრდილებს...
© 2025 ყველა უფლება დაცულია