კომენტარები
არ ვიცი რას ელი, რა გინდა? და თითქოს ნერვებით თამაშობ. გადაღლილ ღამეებს გაფანტავ და ცდილობ სიტყვებით გამართო... ცარიელ სიტყვებში იმედებს არავინ დაეძებს იცოდე.
დაღამდა. ბნელა. ღამით უკეთ მოსჩანს ტკივილი. უკანასკნელი ფოთოლიღა აკავებს ზამთარს. მე სულს ვუბერავ. დავიღალე ზამთრის ლოდინით. ვერ დაგივიწყე. კვლავ შენს სახედ ანთია ცაზე. ჩემგან მოძღვნილი, მოსახელე შენი ვარსკვლავი. დედა მოვუკალ მონადირემ და მაინც მენდო, დიდი მგლის შიშით, გულუბრყვილო ნუკრი შველისა.
ცაზე ავრორების ფერადი ნათება, სადღაც ჰორიზონტი თეთრი და დამღლელი. მე შენ გელოდები და შენ არ გახსოვარ და არც ეს ფერები არ გახსოვს არცერთი. ცაზე ავრორები ცეკვავენ ... ცეკვავენ.... და ყინვა ბასრია ,თეთრ სახეს მისერავს. მე შენ გელოდები, შენ აღარ გახსოვარ, მე შენთვის ვღიღინებ უძველეს სიმღერას.
მე აღარ მახსოვს მიყვარდი როგორ. და არც ის მახსოვს შენ თუ გიყვარდი. თუ შეჩვეული ჩემს ახირებებს, მხოლოდ მიძლებდი, მხოლოდ მიტანდი? ერთ დროს გიყვარდი სწორედ ამისთვის. დრომ ყველა ვნების კვალი წაშალა. აღარ ოცნებობ, აღარ მეძახი.
© 2025 ყველა უფლება დაცულია