ცისია ჩამოვიდა სოფელში. ცისია? სასმელისგან დასიებული და ჩაწითლებული თვალები ძლივს გაახილა ბოჩიამ. გაბრუებული გონება ბოლომდე ვერ აცნობიერებდა ნათქვამს, ხოლო დაბუჟებული სხეული ბოლომდე არ ემორჩილებოდა. - უნდა ვნახო, - ტახტიდან წამოდგომა დააპირა. - საით? ფეხზე ვერ დგები. დაბარბაცდა. ისევ ტახტს გადაემხო. ცისია... ცისია...
4.72
4.35
Ra Ve
ადმინიგთხოვთ, ნუ მიეყრდნობით კარს" მზრუნველად აცხადებს ნაცნობი ხმა და მაინც ყველა კარზეა აკრული. გულში ვფიქრობ, ვაითუ გაიღოს? მე მეტროსი მეშინია, სანამ ვაგონი ჩამოდგება ლამის ორი მეტრით შორს ვდგავარ რელსებიდან
მამაკაცური ინიციატივისა და ქალური მოლოდინის დიალოგი საწყისი. თვალებს ვხუჭავ, მინდა იგრძნოს რომ ნამდვილი ძალა თავისუფალ ვნებაშია. ნელი, გაწელილი ნაბიჯები... სამყარო ჩერდება. შემდეგ ტკივილიანი ელეგანტურობის გაიელვება და წამიერი, გაუცნობიერებელი ვნების კვალი. მენჯები ერთმანეთს ეხება. მოძრაობა მკვეთრი, ვნებიანი, აგრესიული. თითოეული ნაბიჯი - დამორჩილების მცდელობა. მოძრაობა და ფანტაზია...
4.78
Ra Ve
ადმინიდიდხანს ვფიქრობდი, როგორ მიმეღწია ყინულის მარადისობამდე. ვფიქრობდი, რომ ისინი მე მელოდნენ. მელოდნენ დაუღლელად, წლების მანძილზე. თუმცა არ მიფიქრია, რომ ეს დღე დადგებოდა და მე აქამდე ოდესმე მივაღწევდი. მივაღწევდი და დარჩენას გავბედავდი....
ყველა უნაკლოდ მოძრაობს. ყველა ამოსუნთქვა გათვლილია. ყველა ნაბიჯი ერთ მიზანს ემსახურება: სრულყოფილებას. მხოლოდ მე დავფრინავ სხვა გრავიტაციით. - „გაცვალეთ პარტნიორები,“ - ისმის ხმა. ჩემი ხდება. თითები წელზე მეხება. მისი სუნი ჰაერში რჩება. მწარე, ტკბილი, ცივი, მამაკაცური... თითქოს სტერილურ ჰაერში ბუნტის ელემენტი იჭრება, ელვის სისწრაფით ცდილობს თითეული მოლეკულის გაჯერებას და მეც მის ტყვეობაში ვექცევი.
- ქალიშვილი ხარ? სერიოზულად? - ჰანსი გაოცებული უყურებდა შორენას. ვერ იჯერებდა, როგორ შეიძლებოდა ქალიშვილი ყოფილიყო 31 წლის ქალი. ან ვინმე არ მოსწონდა? ან არ ჰყვარებია? ან მამაკაცთან ყოფნის სურვილი არასდროს გასჩენია? მისთვის წარმოუდგენელი იყო ამ ასაკში ქალიშვილად ყოფნა!
4.55
ლალი კუტალაძე
გაცნობისას ორივე შუახნის ასაკს გადაცილებული იყო, წლების სიმრავლე და განვლილი ცხოვრება თან სდევდათ, მაგრამ ორივეს სურდა ბედნიერება. ბედნიერება და სიყვარული ადამიანს ყველა ასაკში სჭირდება. ის ალამაზებს ცხოვრებას, განსაკუთრებით შუახნის ასაკში, როცა სული ესოდენ მიილტვის სრულყოფილებისკენ.
4.07
ნუნუ ბარბაქაძე
ვიჯექი და ვგრძნობდი რომ ვერ ვიყავი კარგად. თითქოს ბურუსი ჩამოწვა,ჰაერი არ მყოფნიდა. ბარის ჩახუთულ სივრცეს დავაბრალე და ჰაერზე გასვლა გადავწყვიტე. წამოვიწიე და ვერ ავდექი...
© 2025 ყველა უფლება დაცულია